Ջովանինոն շատ էր սիրում ճանապարհորդել:  Ճամփորդեց-ճամփորդեց, մի օր էլ հայտնվեց այնպիսի երկրում, որտեղ ոչ մի սուր բան չկար:  Տներն այդ երկրում  կառուցված  էին  առանց  սուր անկյունների, նրանք կլոր էին:  Շենքերի տանիքներն էլ էին կլոր: Ճանապարհի կողքին, որտեղով քայլում էր Ջովանինոն, թփերի ու վարդերի պուրակ կար: Ջովանինոն  որոշեց մի վարդ քաղել և զարդարել իր   բաճկոնը: Նա   զգուշությամբ ուզում էր պոկել վարդը, որպեսզի մատը չծակի, բայց տեսավ, որ վարդը փուշ չունի, ուրեմն՝  իր մատը չի ծակի:  Այդ ժամանակ թփերի ետևից հայտնվեց քաղաքային պարեկը և ժպտալով հարցրեց Ջովանինոյին.

-Դուք երևի չգիտե՞ք, որ չի  կարելի վարդ քաղել:

-Ներեցեք ինձ … ես չմտածեցի,  որ…

-Այդ դեպքում Դուք պետք է վճարեք տուգանքի կեսը,- ասաց պարեկը և սկսեց գրել անդորրագիրը:
Ջովանինոն  հանկարծ նկատեց, որ պարեկի գրիչը սուր չէ, և խնդրեց ցույց տալ այն:

— Խնդրեմ ,- ասաց պարեկը և մեկնեց գրիչը:

Գրիչը, ինչպես նաև պարեկի  թուրը , ամենևին սուր չէին , դրանք բութ էին բութ:

— Սա ի՞նչ երկիր է, այստեղ ամեն ինչ տարօրինակ է:

Այստեղ ոչ մի սուր բան չկա,- բացատրեց պարեկը:

-Իսկ մե՞խը,- հարցրեց Ջովանինոն,- չէ ՞ որ այն պետք է սուր լինի:

-Մենք մեխ չենք օգտագործում: Մեխի փոխարեն սոսինձ ենք օգտագործում:  Իսկ հիմա բարի եղեք ինձ երկու անգամ ապտակել:

Զարմանքից Ջովանինոյի բերանը բաց մնաց.

-Ո՛չ, ո՛չ, ի՞նչ եք ասում, ես չեմ ուզում հայտնվել բանտում, եթե այդպես է, ես պատրաստ  եմ  երկու ապտակ ստանալ:

-Բայց մեզ մոտ այդպես է ընդունված. լրիվ տուգանքը՝ չորս ապտակ, կեսը՝ երկու,- պատասխանեց պարեկը:

-Երկու ապտակ պարեկի՞ն:

-Այո՛:

-Բայց դա իրավացի չէ, այդպես չի կարելի:

-Իհարկե արդարացի չէ. այդպես չի՛ կարելի :

-Իհարկե արդարացի չէ, և որպեսզի այդպես չլինի, ոչ ոք օրենքը չի խախտում: Դե,  ես սպասում եմ. տվեք ինձ երկու ապտակ և մյուս անգամ ավելի զգույշ եղեք:

-Բայց ես չեմ ուզում ձեզ ապտակել:

-Այդ դեպքում ես ստիպված եմ ձեզ առաջարկել լքել մեր երկիրը:

Եվ Ջովանին ստիպված եղավ հեռանալ այն երկրից, որտեղ ոչ մի սուր բան չկար: Բայց նա երազում էր վերադառնալ այնտեղ և ապրել ամենաօրինակելի օրենքներով և ամենադաստիարակված մարդկանց հետ:

1. Տեքստի չորս բառերում տառի փոխարեն վանդակ է դրված, դո՛ւրս գրիր այդ բառերը՝ լրացնելով բաց թողած տառերը:
   
   կողքին,վարդ,անգամ
   
2. Փուշ բառի ուղիղ և փոխաբերական իմաստներով կազմի՛ր մեկական նախադասություն:
   
   ուղիղ իմաստ
   Վարդ ունի փուշ։
   
   փոխաբերական իմաստը
   Ես փշաքաղվեցի։
   
3. Ի՞նչ է նշանակում պուրակ բառը.
   ա/բանջարանոց
   բ/արտ
   գ/զբոսայգի
   դ/ծաղկի խանութ

4.Տեքստից դուրս գրի՛ր ընդգծված բառերը՝ դիմացը գրելով ըստ կազմության դրանց տեսակը:
մատ-պարզ
գրիչ-ածանցավոր
լքել-պարզ

5.Տեքստում ընդգծված նախադասությունից առանձին սյունակներով դուրս գրի՛ր երկու գոյական, մեկ ածական, մեկ բայ:
Տներն այդ երկրում կառուցված  էին առանց սուր անկյունների, նրանք կլոր էին:
գոյական-տներ,անկյուններ
ածական-կլոր
բայ-կառուցված էին

6.Կազմի՛ր տրված բայերի ուղիղ ձևերը:

• ա/ճամփորդեց-ճանփորդել
• բ/պետք է վճարեք-պետք է վճարել
• գ/ասաց-ասել
• դ/երազում էր-երազել
  
  7.Տեքստից դո՛ւրս գրիր մեկ պարզ նախադասություն:
  
  Ջովանինոն շատ էր սիրում ճանապարհորդել:
  
  8.Լրացրո՛ւ  առած-ասացվածքները՝ օգտվելով տրված բառերից.

ա/Ինձ համար արա, քեզ համար սովորիր:
բ/Խաչն իմն է, զորությունը ես գիտեմ:
գ/Փողոցում գտածը փողոցում էլ կկորցնես:
դ/Այսօրվա գործը վաղվան չեն թողնի:

զորությունը, սովորիր, գտածը, այսօրվա

9.Տեքստից դուրս գրի՛ր մեկական պատմողական և հարցական նախադասություն:
Ճամփորդեց-ճամփորդեց, մի օր էլ հայտնվեց այնպիսի երկրում, որտեղ ոչ մի սուր բան
Դուք երևի չգիտե՞ք, որ չի  կարելի վարդ քաղել:

10.Այն ի՞նչն է, այն ի՞նչը.
Հողից վերև՝
Փոքրիկ արև,
Վրան՝ հազար
Սերմ ու տերև:
Արևածաղիկ
11.Ո՞րն է տրված նախադասության ենթական:
Զարմանքից Ջովանինոյի բերանը բաց մնաց:
բերանը

12.Ինչպիսի՞ երկրում էր հայտնվել Ջովանինոն:
Որտեղ սուր բան չկար

13.Ի՞նչ տուգանք նշանակեց պարեկը: Նմանատիպ մի տուգանք էլ դու մտածի՛ր:
Երկու ապտակ:Իմ տուգանքն այսպիսին է՝ ութսուն հատ ձգում։

14.Ինչո՞ւ էր ստիպված Ջովանինոն լքել այդ երկիրը.
ա/որովհետև վճարել էր տուգանքը
բ/որովհետև պարեկը արդարացի էր
գ/որովհետև խախտեց այդ երկրի օրենքը
դ/որովհետև միամիտ էր

15.Կուզեի՞ր Ջովանինոյի հետ գնալ այդ երկիր:
Այո, որ մայրիկները չասեին`սուր բաներին չկպնես, որ քեզ չվնասես։

Առաջադրանքները՝ Ն․ Նիկողոսյանի

Տրված բառակապակցությունները նախադասություններ դարձրո՛ւ։

Օրինակ՝ բուրավետ վարդ-Վարդը բուրավետ է։

շողշողուն արև-Արևը շողշողում է։

փայլուն աստղ-Աստղը փայլուն է։

խորհրդավոր լուսին-Լուսինը խորհրդավոր է։

մաքուր օդ- Օդը մաքուր է։

Տրված նախադասություններից ամեն անգամ մի <ավելորդ> բառ հանի՛ր և թող միայն ամենակարևոր բառերը։

Չարաճճի քոթոթները աղմկելով խաղում էին կանաչ խոտերի մեջ։
Քոթոթները խաղում էին։

Գարնանային երեկոյի տաք անձրևը տեղացել էր նոր ծաղկած ծառերի վրա։
Անձրևը տեղացել էր։

Արևի առաջին շողերը խաղում էին ամպի սպիտակ քուլաների հետ։
Շողերը խաղում էին։

Երկու պարզ նախադասությունների արանքում կապակցող բառեր ավելացրո՛ւ և ստացի՛ր բարդ նախադասություններ։

Արամը տուն շտապեց։

Նա ուզում էր վերցնել գնդակը։

Սկսեց անձրև տեղալ։

Բոլորը բացեցին անձրևանոցները։

Բժիշկ Այբոլիտը սպասում էր նոր այցելուի։

Ներս մտավ թաթը վիրավոր արջը։

Փոքրիկ աղջիկը լաց էր լինում։

Նրա տիկնիկի շորը պատռվել էր։

Արամը տուն շտապեց,որովհետև նա ուզում էր վերցնել գնդակը։
Բոլորը բացեցին անձրևանոցները,քանի որ սկսեց անձրև տեղալ։
Փոքրիկ աղջիկը լաց էր լինում,որովհետև նրա տիկնիկի շորը պատռվել էր։

Բժիշկ Այբոլիտը սպասում էր նոր այցելուի,և ներս մտավ թաթը վիրավոր արջը։

Փորձի՛ր մի քանի օրինակ էլ ի՛նքդ կազմել։

Ես տխրեցի, որովհետև ես անվաչմուշկ վարել չկարողացա։

Ա և Բ սյունակներից գտի՛ր իրար հետ մտքով կապված նախադասությունները և կապակցող բառերի օգնությամբ (իսկ, երբ, սակայն, և, թե) միավորի՛ր դրանք՝ ստանալով բարդ նախադասություններ։

Ա․ Ապրիլը գարնան ամիս է։

Տղան շատ ուրախացավ։

Բացվեց գարնան առավոտը։

Մարզիկն ուզում էր առաջինը տեղ հասնել։

Բ․ Այգեգործներրը շտապեցին իրենց այգիները խնամելու։

Հուլիսը ամռան ամիս է։

Նա հաղթեց մրցույթում։

Նա տեսավ դեպի իրեն ընդառաջ եկող ընկերոջը։

Տղան շատ ուրախացավ,երբ նա տեսավ դեպի իրեն ընդառաջ եկող ընկերոջը։
Ապրիլը գարնան ամիս է, սակայն հուլիսը ամռան ամիս է։
Բացվեց գարնան առավոտը,իսկ այգեգործներրը շտապեցին իրենց այգիները խնամելու։
Մարզիկն ուզում էր առաջինը տեղ հասնել և նա հաղթեց մրցույթում։

Գրի՛ր անհրաժեշտ կապակցող բառերը և կարդա՛ բարդ նախադասությունները։

Ես ամենևին էլ չեմ ուզում, որ իմ գիրքը կարդան միայն զվարճության համար։Իմ սիրտը ցավից ճմլվում է, երբ ես հիշում եմ իմ փոքրիկ բարեկամին։Ես նրա մասին ուզում եմ պատմել, որ չմոռանամ նրան։ Շատ տխուր բան է, որ բարեկամներին մոռանում են։ Բոլորը չէ, որ բարեկամ ունեն։ Եվ ես վախենում եմ, որ կդառնամ մեծահասակների նման, որովհետև նրանք թվերից բացի ոչնչով չեն հետաքրքրվում։

Տեսնում ենք, որ Բագրատունյաց և Արշակունյաց պողոտաները հատվում են։   Դե սա ևս մի խորհրդանիշ՝ Բագրատունյաց արքայատոհմի Արշակունյացին հաջորդելու վերաբերյալ:

Երբ Հայաստանում Բագրատունիներն էին թագավոր, երկիրը շատ հզորացավ: Շատ եկեղեցիներ հենց այդ ժամանակ կառուցվեցին, մեզ քաջ հայտնի՝ Սանահին և Հաղպատ վանքերը/Լոռու մարզում/: Այս ժամանակ Հայաստանի մայրաքաղաքն է եղել Անին, որն անվանում էին հազար ու մի եկեղեցիների քաղաք/այժմ Անին գտնվում է պատմական Արևմտյան Հայաստանի տարածքում-Թուրքիա/:

Աշոտ 1-ին Բագրատունին  դարձավ Բագրատունյաց հայոց թագավորության և Բագրատունիների արքայատոհմի հիմնադիրը։ Աշոտ 1-ին Բագրատունին կարողացավ միավորել հայկական հողերի մեծագույն մասը։ Նրա օրոք Հայոց երկրում կարգուկանոն էր տիրում։ Բագրատունիների թագավոր լինելու ժամանակ, Հայաստանի գլխավոր թշնամին արաբներն էին:
Բագրատունիների հզորագույն թագավորներից է եղել Աշոտ Բ-ն, կամ Աշոտ Երկաթը/այսպես էին անվանել ամուր բնավորության, հզոր կամքի պատճառով/: Հայաստանը լիակատար անկախության հասավ։  Աշոտ 2-րդը ճանաչվեց շահնշահ` արքայից արքա։ Աշոտ Երկաթի թագավորության օրոք տեղի ունեցած իրադարձությունները հիմք են դարձել հայ նշանավոր գրող Մուրացանի «Գևորգ Մարզպետունի» հայտնի պատմավեպի համար:

Ջ․ Ռոդարի Անտեսանելի Տոնինոն

Մի անգամ Տոնինո անունով մի տղա գնաց դպրոց առանց դասերը սովորելու։ Նա շատ էր վախենում, որ ուսուցիչն իրեն դաս կհարցնի․ <Է՜հ,- մտածեց նա,-եթե միայն կարողանայի անտեսանելի դառնալ․․․>։

Ուսուցիչը ներկա-բացակա էր անում և երբ հասավ Տոնինոյի անվանը, տղան ասաց․

-Ներկա՛։

Բայց ոչ ոք նրան չլսեց և ուսուցիչն ասաց․

-Ափսոս՜ս, որ Տոնինոն չի եկել․ այսօր ուզում էի նրան դաս հարցնել։ Եթե հիվանդացել է, հուսանք՝ լուրջ բան չկա։

Այսպես Տոնինոն հասկացավ, որ ինքը դարձել է անտեսանելի, ինչպես ուզում էր։ Որախությունից նա ցատկեց տեղից, թռավ և ընկավ թղթերով լի աղբամանի մեջ։ Դուրս եկավ աղբամանից և սկսեց վազվզել դասարանով մեկ՝ դասընկերների մազերը քաշելով և թանաքամանները շուռ տալով։ Բոլորն սկսեցին աղմկել և կռվել իրար հետ։ Աշակերտներն իրար էին մեղադրում և մտքներով անգամ չէր անցնում, որ այդ ամենի մեղավորը անտեսանելի Տոնինոն է։

Երբ Տոնինոն հոգնեց խաղից, դուրս եկավ դպրոցից, բարձրացավ տրոլեյբուս, սակայն, բնականաբար, չվճարեց տոմսի համար, որովհետև վարորդը նրան չէր կարող տեսնել։ Տոնինոն ազատ տեղ գտավ և հարմար տեղավորվեց։ Հաջորդ կանգառում տրոլեյբուս բարձրացավ մի կին՝ մթերքով լի ծանր պայուսակով, և նստեց այն նստարանին, որն ազատ էր երևում։ Բայց նա նստեց Տոնինոյի ծնկներին, որի շունչը կնոջ ծանրությունից կարծես կտրվեց։

-Սա ի՞նչ է,-բղավեց տիկինը,-արդեն հանգիստ նստե՞լ էլ չենք կարող։ Ապա նայե՜ք, դնում եմ պայուսակը նստարանին, իսկ այն կախված է մնում օդում։

Պայուսակն իրականում Տոնինոյի ծնկներին էր։ Մի մեծ քննարկում սկսվեց, և բոլորը քաղաքի տրանսպորտային ընկերությունից։

Տոնինոն իջավ կենտրոնում, մտավ հրուշակեղենի խանութ և երկու ձեռքով վաճառասեղանից սկսեց վերցնել և ուտել չամիչով բուլկիներ, շոկոլադով էկլերներ և այլ քացրավենիք։ Վաճառողուհին, տեսնելով որ քաղցրավենիքի արկղերը դատարկվում են, ենթադրեց, որ մեղավորն այն պատկառելի պարոնն է, որն իր տարեց մորաքրոջ համար կոնֆետներ է գնում։ Պարոնը վրդովվեց․

-Ես՝ գո՞ղ։ Գիտե՞ք՝ ում հետ եք խոսում։ Գիտե՞ք՝ ով է իմ հայրը։ Գիտե՞ք՝ ով է իմ պապը։

-Չե՛մ էլ ուզում իմանալ,- պատասխանել վաճառողուհին։

-Ինչպե՞ս եք Ձեզ թույլ տալիս վիրավորել իմ պապին։

Անասելի իրարանցում սկսվեց։ Նույնիսկ ոսստիկանությունը խառնվեց։ Անտեսանելի Տոնինոն լեյտենանտի ոտքերի արանքով ծլկեց և ուղղվեց դեպի դպրոց, որ տեսնի՝ ինչպես են իր դասընկերները շենքից դուրս գալիս։ Իհարկե, նա տեսավ, թե ինչպես են երեխաները ձնագնդու պես սահում աստիճաններով և աղմկոտ խմբերով դպրոցից դուրս վազում, բայց նրան ոչ ոք չնկատեց։ Տոնիննոն զուր էր ջանում նրանց ուշադրույթունը գրավել՝ մեկ սրա, մեկ նրա կողմը վազելով, քաշելով իր ընկեր Ռոբերտոյի մազերը, սառնաշաքար առաջարկելո իր մյուս ընկերոջը՝ Գուիսկարդոյին։ Նրան ո՛չ տեսնում էին, ո՛չ էլ ուշադրություն դարձնում։ Նրանց հայացքներն անցնում էին Տոնինոյի միջով․ ասես նա ապակուց լիներ։

Հոգնած և մի քիչ վհատված՝ Տոնինոն վերադարձավ տուն։ Մայրիկը նրան սպասում էր պատշգամբում։

-Ես այստեղ եմ, մայրի՜կ,- բացականչեց Տոնինոն։

Բայց մայրը նրանն ո՛չ տեսավ, ո՛չ լսեց և անհանգստացած շարունակեց հայացքով որդուն փնտրել փողոցում։

-Ահա և ես, հայրի՜կ,- բացականչեց Տոնինոն՝ մտնելով սենյակ և նստելով սեղանի մոտ՝ իր սովորական տեղը։ Բայց հայրը շարունակեց փնթփնթալ․

-Տեսնես ինչո՞ւ է Տոնինոն այսքան ուշանում։ Հո վատ բան չի՞ պատահել։

-Բայց ես այստեղ եմ, այստեղ եմ, մայրի՜կ, հայրի՜կ,- գոռաց Տոնինոն։

Բայց նրանք չլսեցին տղայի ձայնը։

Հիմա արդեն Տոնինոն սկսեց արտասվել, բայց ի՜նչ օգուտ դրանից, երբ այդ արցունքները ոչ ոք չէր տեսնում։

-Այլևս չեմ ուզում անտեսանելի լինել,- աղիողորմ լաց եղավ Տոնինոն, ուզում եմ, որ հայրիկն ինձ տեսնի, որ ուսուցիչն ինձ դաս հարցնի։ Ուզում եմ խաղալ իմ ընկերների հետ։ Վատ բան է անտեսանելի լինելը, վատ բան է միայնակ լինելը։

Նա իջավ աստիճաններով և դուրս եկավ բակ։

-Ինչո՞ւ ես լալիս,- հարցրեց մի ծերունի, որը նստարանին նստած, արևի տակ տաքանում էր։

-Դուք ի՞նչ է, ինձ տեսնո՞ւմ եք,-զարմացած հարցրեց Տոնինոն։

-Իհարկե, տեսնում եմ։ Ես ամեն օր տեսնում եմ, թե ինչպես ես դու դպրոց գնում և տուն վերադառնում։

-Բայց ես Ձեզ երբեք չեմ տեսել։

-Է՝հ, գիտեմ։ Ինձ ոչ ոք չի նկատում։ Ես մի ծեր թոշակառու եմ՝ բոլորովին մենակ, ինչո՞ւ պետք է երեխաները տեսնեն ինձ։ Ես ձեզ համար երևի անտեսանելի մարդ եմ։

-Տոնի՜նո,-արդ պահին ձայնեց մայրիկը պատշգամբից։

-Մայրի՜կ, դու ինձ տեսնո՞ւմ ես։

-Ա՜խ, ավելի լավ է՝ չտեսնեի քեզ։ Արի՜, արի՛ վերև և լսի՛ր հայրիկին։

-Հիմա գալիս եմ, մայրի՜կ, -բացականչեց Տոնինոն։

-Ուրեմն քոթակից էլ չե՞ս վախենում,- ծիծաղեց ծերունին։

Տոնինոն փաթաթվեց ծերունու վզին և համբուրեց նրան։

-Դուք փրկեցիք ինձ, -ասաց նա։-Դե՜, մի՛ չափազանցրու, -պատասխանեց ծերուկը։

Առաջադրանքներ

Բնութագրի՛ր Տոնինոյին։
Կատակասեր և երազկոտ։

Ի՞նչ էր երազում Տոնինոն։
Անտեսանելի դառնալ։

Ե՞րբ տղան հասկացավ, որ անտեսանելի է դարձել։
Ներկա-բացակա անելիս։

Ի՞նչ արեց տղան, երբ հասկացավ, որ իր երազանքն իրականացել է։
Սկսեց վազել,կատակներ անել,իր ընկերների մազերը քաշել ու փախավ դասից։

Տղայի երազանքները ե՞րբ էին իրական դառնում։
Երբ նա երազում էր։

Ի՞նչ կանեիր դու, եթե հանկարծ անտեսանելի դառնայիր։
Եթե ես անտեսանելի դառնայի,կճամփորդեի ամբողջ աշխարհում ու չէի վճարի։

Տեքստում ընդգծված նախադասութունը մեկնաբանի՛ր։
Հիմա արդեն Տոնինոն սկսեց արտասվել, բայց ի՜նչ օգուտ դրանից, երբ այդ արցունքները ոչ ոք չէր տեսնում։
Որովհետև հասկացավ,որ անտեսնելի լինելը լավ բան չի։

Ո՞վ փրկեց տղային։
Ծերունին փրկեց տղային։

Տեքստից առաձնացրո՛ւ ծերունու խոսքերը։ Մի քանի նախադասությամբ մեկնաբանի՛ր։

-Ինչո՞ւ ես լալիս,- հարցրեց մի ծերունի, որը նստարանին նստած, արևի տակ տաքանում էր։

-Դուք ի՞նչ է, ինձ տեսնո՞ւմ եք,-զարմացած հարցրեց Տոնինոն։

-Իհարկե, տեսնում եմ։ Ես ամեն օր տեսնում եմ, թե ինչպես ես դու դպրոց գնում և տուն վերադառնում։

-Բայց ես Ձեզ երբեք չեմ տեսել։

-Է՝հ, գիտեմ։ Ինձ ոչ ոք չի նկատում։ Ես մի ծեր թոշակառու եմ՝ բոլորովին մենակ, ինչո՞ւ պետք է երեխաները տեսնեն ինձ։ Ես ձեզ համար երևի անտեսանելի մարդ եմ։
Շատ վատ է,որ երեխաները երբևէ չեն նկատել ծերունուն,բայց այսօր նա օգնեց Տոնինոյին։

Տեքստից առանձնացրո՛ւ քեզ ամենից դուր եկած հատվածը։ Պատճառաբանի՛ր ընտրությունդ։
-Սա ի՞նչ է,-բղավեց տիկինը,-արդեն հանգիստ նստե՞լ էլ չենք կարող։ Ապա նայե՜ք, դնում եմ պայուսակը նստարանին, իսկ այն կախված է մնում օդում։
Շատ զարմանալի էր ու շատ ծիծաղելի։

Խորհո՛ւրդ տուր Տոնինոյին։
Խորհուրդ եմ տալիս,որ նա մտածի՝վերջում լավ է լինելու։

Ինչի՞ մասին ես երազում։ Պատմի՛ր։
Երազում եմ շնիկ ունենալ և նստել ինքնաթիռ։

Բառարանային աշխատանք

Օրինակի համաձայն՝ տեքստում ընդգծի՛ր գրությամբ և արտասնաությամբ տարբերվող բառերը։

Դո՛ւրս գրիր այն բառերը, որոնց հոմանիշները կարող ես գրել առանց բառարանի օգնության։
ուսուցիչ-րաբունի
Իհարկե-անշուշտ

Գրի՛ր տրված բառերի հականիշները։

սովորական-անսովոր

ծեր-մանուկ

իջնել-բարձրանալ

հուսալ-հուսահատվել

մեղադրել-չմեղադրել

աղմկոտ-լուռ

ուշանալ-չուշանալ

Տեքստից դուրս գրի՛ր երեքական գոյական, ածական և բայ։
Գոյական
Տոնինո,ուսուցիչ,դասընկերներ
Ածական
ազատ,անտեսանելի,ծեր
Բայ
վազում է,քաշում է, հարցնում է

Տրված բայերը դարձրո՛ւ գոյականներ։

ուշանալ-ուշացում

աղմկել-աղմուկ

զայրանալ-զայրույթ

ուրախանալ-ուրախություն

հուսալ-հույս

կարծել-կարծիք

դիտել-դիտում

բարձրանալ-բարձրություն

Все спали, и только соловей, сидя  на розовом кусте, пел…
– Для кого ты стараешься? – спросила у соловья бабочка. – Ведь тебя  никто не слышит.
– А ты? А Роза? Я пою для вас! –  ответил соловей…
С тех пор и появились ночные бабочки.

Розовый куст, на котором расцвела роза, рос в маленьком цветнике перед домом. Она распустилась в хорошее майское утро. Когда роза открывала свои лепестки, утренняя роса оставляла на них несколько чистых капель. Роза как — будто бы плакала. Но вокруг неё всё
было так хорошо, так чисто и ясно в это прекрасное утро, когда она в первый раз увидела голубое небо. Птицы и бабочки летали около розы, пчёлы жужжали и садились иногда на неё. Потом прилетел соловей. Он сел на розовый куст и запел свою песню. Роза слушала его пение и была счастлива.

1.Вопросы

1.Где рос розовый куст? Когда распустилась роза?
Розовый куст, на котором расцвела роза, рос в маленьком цветнике перед домом. Она распустилась в хорошее майское утро.

2.Где оставила утренняя роса свои капельки?
На лепестках розы.

3.Если бы роза могла плакать, она заплакала бы от горя или от счастья?
От счастья.

4.Какой запах разливала роза вокруг себя?
Ароматный запах.

5.Почему роза была счастлива?
Потому что вокруг неё всё было так хорошо.

2.Из данных слов составь предложения. Запиши их. В конце каждого предложения поставь точку.
1.в, утро, распустилась, хорошее, майское, Роза
Роза распустилась в хорошее майское утро.
2.соловей, свою, Прилетел, запел, и, песню
Прилетел соловей и запел свою песню.
3.слушала, пение, и, соловья, была, Роза, счастлива
Роза слушала пение соловья и была счастлива.

3.Вместо выделенных слов напиши он, она, оно, они.
Уже весна. В этом году весна наступила рано. На небе нет ни  одной тучи. Небо голубое. Распустились цветы. Весной цветы очень красивы. Вот мак. Мак красный. Вот ромашка. Ромашка белая. А вот и васильки. Васильки синие. Мимо цветов летела  бабочка. Увидела бабочка голубой колокольчик и села на него.  А это пчёлы. Пчёлы собирают с цветов сладкий сок – нектар.

Уже весна. В этом году она наступила рано. На небе нет ни  одной тучи. Оно голубое. Распустились цветы. Весной они очень красивы. Вот мак. Он красный. Вот ромашка. Она белая. А вот и васильки. Они синие. Мимо цветов летела  бабочка. Увидела она голубой колокольчик и села на него.  А это пчёлы. Они собирают с цветов сладкий сок – нектар.

4.Выпиши слова, которые отвечают на вопросы какой?,  какая?, какое? какие?, со словами, которые отвечают на вопросы  что? кто?
На солнечной опушке
Фиалка расцвела–                                                      Синее небо, синие тени.
Лиловенькие ушки                                                    Синие реки сбросили лёд.
Тихонько подняла.                                                     Синий подснежник,
В траве она хоронится,                                              Житель весенний,
Не может лезть вперёд.                                             На синей проталинке
Но всякий ей поклонится                                          Смело растёт.
И бережно возьмёт.

5.Допиши названия цветов.
Белый подснежник, красный тюльпан, жёлтый одуванчик, голубой колокольчик,белая роза

Արդյունքը 17/17

Ես այսօր թույլ եմ տվել մի սխալ,որը ուսուցչուհին սխալ չհամարեց։

Մենք այսօր կերել ենք պաղպաղակ ու քոլեջ ենք գնացել,նկարել ենք բնապատկերներ։